عرفات عشق‌بازان سر کوی یار باش

 به طواف کعبه زین در نروم که عار باشد 

چوسری بر آستانش ز سر صفا نهادی،

به صفا و مروه ای دل! دگرت چه کار باشد

قدمی ز خود برون نه، به ریاض عشق، کاینجا

نه صداع نفخة گل، نه جفای خار باشد

به معارج «اناالحق» نرسی ز پای منبر
که سری شناسد این س‍ِر‌ّ، که سزای «دار» باشد

که قرارگاه زلفش دل بی قرار باشد