اهورایی ترین ستاره من .

 
پرمدعاترین بهانه ها را برای حضورت ،

بی امان روی حجم انتظار می ریزم

اما فقط یک لحظه بایست

و به شکوفه هایم نگاه کن !

من همان نرگسی می شوم که غنچه هایش از تبار دل تواند .

حرف هایت را به حس غریب شفق نگو .

دلت را به پاکی اشک هایم نبند .

من کوچکی پروانه ها را به بزرگی تو می بخشم

و طراوت گمشده آبی ترین یاس را به سالروز رقص لبخندت می دهم .

من تو را بین تبسم بلورین پروانه ها می خوانم .

تو را به مقدسترین میثاق ها قسم می دهم ،

بیا و دلیل بودنم باش .

همه زنبق هایی را که عاشقشان بودم به پایت ریختم .

نگذار برای ماندن تو شاپرک ها هم غرق التماس شوند ،

دلت می آید کاری کنی که اشک هایم برایم دل بسوزانند ؟
خورشید ارزانی خودت ،

کمی ستاره برایم بچین.

 آخر آنقدر بی ستاره شده ام

که شبهایم هم خجالت می کشند بیایند .

تو را به جامی ترانه از اسطوره ها دعوت می کنم ،

بیا و برایم پروانه هایی بیاور

از دیار بنفشه های نقره ای .

من فقط چشمان تو را دارم .
چشمانی که به آنها قسم بخورم و بگویم ،

" بی تو ستاره ها هم مرا فراموش کرده اند"

تو آمدی و خدا خواست دختــــرم باشی
و بهتـــرین غــزل توی دفتــــرم باشی

تو آمدی که بخنــدی ، خدا به من خندید
و استخـــاره زدم ، گفت مــال من باشی

خدا کنــد که ببینــم عــــروس گلهایی 
خدا کنــد که تـــو باغ صنوبــرم باشی

خدا کنـد که پر از عشــق مادرت باشی
خدا کنـد که پر از مهـــــر مادرم باشی

همیشه کاش که یک سمت ، پدرت باشد
تو هم بخندی و در سمت دیــگرم باشی 

تو آمـــدی که اگر روزگارمان بــد بود
تو دست کوچـــک باران بــاورم باشی 

بیا که روی لبت باغ یــاس می رقصـد
بیا گلم که خدا خواســت دخترم باشی

تو آمدی و خدا خواست از همــان اول
تمـــام دلخــوشی روز آخـــرم باشی

مهدی صفی یاری