"السلام علیکِ یا اُمُّ البنین "

"تعبیر خورشید"

حرفی بزن تا قصه هایم جان بگیرد 

بغض گلویم بشکند ، باران بگیرد

بگذار از لب های خوشبختی لبانم 

حتی شده یک بوسه ی پنهان بگیرد

افتاده ام پای ضریحت تا که دردم 

از دست های گرم تو درمان بگیرد

مگذار سختی های این راه نفس گیر 

پروانه ی امید را آسان بگیرد

روزی می آید تا که سقف زندگی را  

باهم بسازیم و دلم سامان بگیرد

لبخند تو زیباترین تعبیر خورشید! 

چیزی بگو تا عمر شب پایان بگیرد 

#شبنم_ده_شیری

#غزلستان_عاشقی

#ابوالفضل_غلامی_غریب"

...

دلا مشتاق دیدارم، غریب و عاشق و مستم
کنون عزم لقا دارم، من اینک رخت بر بستم

تویی قبله همه عالم، ز قبله رو نگردانم
بدین قبله نماز آرم به هر وادی که من هستم

مرا جانی در این قالب، و آنگه جز توام مذهب
که من از نیستی جانا ،بعشق تو برون جستم

اگر جز تو سری دارم، سزاوار سَرِ دارم
و گر جز دامنت گیرم، بریده باد این دستم

جهانی گمره و مرتد، ز وسواس هوای خود
به اقبال چنین عشقی ز شر خویشتن رستم

بشستم دست از گفتن، طهارت کردم از منطق
حوادث چون پیاپی شد، وضوی توبه بشکستم

 #مولانا
 #غزلستان_عاشقی
 #ابوالفضل_غلامی_غریب"

...

خیس دلتنگی شدم در زیر بارانی که نیست
هم قدم با تو گذر از آن خیابانی که نیست


چیده ام گل دسته دسته تا کنم تقدیم تو
یاسمن? سوسن ?و لاله ? از گلستانی که نیست


بارها با خاطراتت قهوه نوشیدم چه تلخ
درخیالاتم همیشه کنج ایوانی که نیست


ریشه ی خشک درختی بی ثمر اینجا شدم
مانده ام اما هنوز بر عهد و پیمانی که نیست


خاطراتت میدهد این خاطراتم را عذاب
این جهانم چون قفس بدتر ز زندانی که نیست


زخم کهنه می دهد گاهی نوازش بر دلم
نه طبیبی نه شفا ? بهرش که درمانی که نیست


شعر هایم زخمی و من شاعری دلسوخته
میزنم بر زخم نمک از آن نمکدانی که نیست


میشوم سنگ صبور و مینویسم درد دل
بخت بد در پیش من جز غم سخنرانی که نیست

#جواد_الماسی

#غزلستان_عاشقی

#ابوالفضل_غلامی_غریب"

......

دلم را چون اناری کاش یک شب دانه می کردم
به دریا می زدم در باد و آتش خانه  می کردم 

چه می شد آه ای موسای من، من هم شبان بودم
تمام روز و شب زلف خدا را شانه می کردم

نه از ترس خدا، از ترس این مردم به محرابم
اگر می شد همه محراب را میخانه می کردم

اگر می شد به افسانه شبی رنگ حقیقت زد
حقیقت را اگر می شد شبی افسانه می کردم

چه مستی ها که هر شب در سر شوریده می افتاد
چه بازی ها که هر شب با دل دیوانه می کردم

یقین دارم سرانجام من از این خوبتر می شد
اگر از مرگ هم چون زندگی پروا نمی کردم

سرم را مثل سیبی سرخ صبحی چیده بودم کاش
دلم را چون اناری کاش یک شب دانه می کردم

 علیرضا قزوه

https://telegram.me/ghzalestane_asheghi