این روزهـا کــه آینه هم فکر ظاهر است

هرکس که گفته است خدا نیست کافر است

با دیدن   قیافه ایــــن مردمان ِ خوب

باید قبول کرد که گنــــــدم مقصّر است

آن سایـــه ای که پشت سرت راه می رود

گرگی مخوف در کت و شلوار عــابر است

کمتر در این زمانه بـــه دل اعتماد کن

وقتی گرسنه مانده به هر کار حاضر است

شاعر فقط برای خودش حــرف می زند

در گوشه اتــاق فقط عکس پنجره ست

آن جاده و غـــروب قشنگی که داشتیم

حالا نمــاد فاصله در ذهن شاعـر است

در ایــن دیار ، آمدن نــو بهـــار ِ پوچ

تنهـــا دلیل رفتــن مرغ مهــاجر است

دارد قطار فاجعـــه نزدیک مــی شود

بمبی هنـوز در چمـــدان مسافر است

هم جا برای اینکه بمانم نبود و نیست

هم موقع سفر چمدانم نبود و نیست

پشت سرم شب سفــر آبــی نریخته اند

یعنی که هیچ کس نگرانم نبود و نیست

رفتم و سخت معتقدم عشق لقمه ای است

کــه هیچ وقت قدر دهانم نبود و نیست

گفتند آفتاب تــو در پشت ابرهاست

ابری درآسمان جهانم نبود و نیست

انگار هیـچ وقت بـه دنیــا نبوده ام

درهیچ جای شهر نشانم نبود و نیست

در دفتـــر همیشه نــوِ خاطرات ِ من

چیزی برای اینکه بخوانم نبود و نیست

قصدم نوشتن غزل است و نوشته هام

حتی شبیه آن به گمانم نبود و نیست