مالک کل فصل هایی تو ،آب و رنگت ولی شبیه بهار

ای لبانت به رنگ نارنگی ، رنج نارنج را به من بسپار

مالک کل فصل هایی پس ، توی دشت تو برف می بارد

نفست هرم باد تابستان ، عطر اغوش تو همیشه بهار

فصل پاییز توی موهایت ، در طواف است و بر لبش لبیک

حجرالابیض است رخسارت ، حج آن عمره‌ای تمتع وار

دست های تو مسجد شعرند ، قافیه قد قامت تو نشد

اشهد ان لا غزل جز تو ، می شود بر مناره ها تکرار

ای دو چشمت ذغال ، گیسو دود ، گونه هایت شکوفه اتش

ای قنوت شکسته بسته من ، ربنا اتنا عذاب النار

در نگاهت دو صوفی سرمست ، در سماع هو الطیف به رقص

گیسوانت به روی صورت من ، ذکر گویند با هوالستار

پلک هایت دو ابر، ابر سپید ، روی خورشید چشم های تواند

مژه های تو هم برای همین ، دست های بلند استغفار

می نویسم برقص و بوسه بپاش ، بوسه های تو راوی غزلند

نه ، نگو شعر من تعارف نیست ، از من اصرار و از تو هم انکار

می نویسم… نه می نویسد عشق ، کاغذ از چارگوشه می سوزد

از شکوه تو وزن شعر شکست ، مثنوی بر غزل شود آوار