اهورایی ترین ستاره من .

 
پرمدعاترین بهانه ها را برای حضورت ،

بی امان روی حجم انتظار می ریزم

اما فقط یک لحظه بایست

و به شکوفه هایم نگاه کن !

من همان نرگسی می شوم که غنچه هایش از تبار دل تواند .

حرف هایت را به حس غریب شفق نگو .

دلت را به پاکی اشک هایم نبند .

من کوچکی پروانه ها را به بزرگی تو می بخشم

و طراوت گمشده آبی ترین یاس را به سالروز رقص لبخندت می دهم .

من تو را بین تبسم بلورین پروانه ها می خوانم .

تو را به مقدسترین میثاق ها قسم می دهم ،

بیا و دلیل بودنم باش .

همه زنبق هایی را که عاشقشان بودم به پایت ریختم .

نگذار برای ماندن تو شاپرک ها هم غرق التماس شوند ،

دلت می آید کاری کنی که اشک هایم برایم دل بسوزانند ؟
خورشید ارزانی خودت ،

کمی ستاره برایم بچین.

 آخر آنقدر بی ستاره شده ام

که شبهایم هم خجالت می کشند بیایند .

تو را به جامی ترانه از اسطوره ها دعوت می کنم ،

بیا و برایم پروانه هایی بیاور

از دیار بنفشه های نقره ای .

من فقط چشمان تو را دارم .
چشمانی که به آنها قسم بخورم و بگویم ،

" بی تو ستاره ها هم مرا فراموش کرده اند"