سکوت می کنم و عشق ، در دلم جاری است
که این شگفت ترین نوع خویشتن داری است

 
تمــام روز ، اگــر بی تفـــاوتم ؛ امـــا
شبم قرین شکنـــجه ، دچار بیداری است

 
رها کن آنچه شنیـــدی و دیده ای ، هر چیــز
به جز من و تو و عشق من و تو ، تکراری است

 
مـــرا ببخش ! بدی کرده ام به تو، گاهــی
کمال عشق ، جنون است ودیگرآزاری است

 
مــرا ببخــش اگر لــحظه هایم آبــی نیست
ببخش اگر نفسم ، سرد و زرد و زنگاری است

بهــشت من ! به نسیم تبسمــی دریــاب

جهانِ جهنم ما را ، که غرق بیزاری است .

حسین منزوی