بگو چگونه بگیرم نشان، بهارت را
بهارِ یادِ تو، این کهنه یادگارت را
چقدر خیره بمانم به جادة خورشید
هنوز می‌شود آیا که انتظارت را...؟
چه می‌شود که بیایی و دست خستة من
غزل‌غزل بتکاند ز تن غبارت را
برای آن‌که بیابم تو را، نفهمیدم
سراغ واژه بگیرم وَ یا تبارت را
من از اهالیِ این کوچه‌های شب‌زده‌ام
که گُم نموده دلم چرخة مدارت را
چقدر دربه‌در شعر خویشتن باشم
مگر بیابم از آیینه اعتبارت را
  

برای گمنام‌های نام‌آور و نام‌آورانِ گمنام