نای دلم نالد چو نی، آن دل نوازم آرزوست
با تار مویش درسحر، تاری نوازم آرزوست

هردم کشم با زخمه ای، دست نوازش بر سرش
زو مرهمی برزخم پر سوز و گدازم آرزوست

گوشم ز تار شوم غم، شد کر تو مطرب کن نظر
سازی بزن زین سوزها، آواز سازم آرزوست

راز دل و داروی جان، در زلف او دارم نهان
گو شام هجران سرشود کان سر و رازم آرزوست

زین دامن سبز چمن، ای دیو غم! رو رو کهمن
آن نازنین سبزه رو، وان سرو نازم آرزوست

خواهم شوم در او فنا، در کوی او یابم بقا
چون عاشقان اندر لقا، جان را ببازم آرزوست

چون قبله ی دل ها بود،حلّال مشکل ها بود
هر سجده روی زردگون گاه نمازم آرزوست

آن دم که با شور و شعف، گیرم دو گیسویت به کف
بر گرد زیبا نرگست، مستانه تازم آرزوست

کم کن عتابت را ز من، افزان عنایت کن ز من
زین چاه بیژن سوی تو، دست نیازم آرزوست

نالد ز زخم زخمه ات، هر تار زخم خنجرم
برچنگ دل آن زخمه و زخمه نوازم آرزوست

آن دم که در این تنگ دل، یادش نوازد چنگدل
نالان کند آهنگ دل، شامی درازم آرزوست

سوزی در آوازم ز دل، سوزان نوا سازم ز دل
دم ساز سوزد ساز دل وآن نغمه سازم آرزوست

از دُرد لعلش دم به دم، صد جاماگر بر لب نهم
چون باز رویش بنگرم، یک جام، بازم آرزوست

زان ناز و قهرش روز وشب، گر آورد جانم به لب
چشمم کنم فرش رهش و آن قهر و نازم آرزوست

چون بلبل دستان منم، هشیار و سرمستان منم
آن نرگس بستانم و آن پاکبازم آرزوست

گر سر به دامانم نهد، ور پا به چشمانم نهد
بر خاک پایش با مژه، دستی بیازم آرزوست